Jungle tocht, meditatie cursus & hippie oord Pai

Na Valentijnsdag in Sukhothai (’s avonds bij het dinner zelfs een gebakken eitje in hartjes vorm van de kok gekregen) op 15 feb de hele dag heerlijk op een fietsje door het Sukhothai Historical Parc rond gereden! Wederom ook hier weer veel tempels gezien, maar ik vond dat het in dit park veel mooier en fijner was om tempels te bezoeken. In Ayutthaya, de tempelstad die ik daarvoor had bezocht, lagen de tempels namelijk kriskras door de stad en hier in Sukhothai had je een prachtig oud park, zonder auto’s en volledige rust.

Op een gegeven moment had ik wel genoeg gezien en stond het geheugenkaartje van de camera VOL met prachtige Buddha beelden, dus toen heb ik heerlijk in het zonnetje bij een mooie, rustige tempel gezeten en lekker helemaal niets gedaan. Nouja een banaan gegeten en een liter water gedronken, want wat was het warm! Maar heerlijk, wat was dat ontspannen en genieten! De middag dacht ik deze relaxte sessie door te zetten, maar dat liep toch even anders dan gedacht.. Eenmaal bij een massage salon aangekomen, stond op het bord onder “Thai Massage” ook “Waxing”. “Ja, dat had ik nou net voor mijn benen nodig :D!!” Voor 300B zouden beide benen in een uurtje weer volledig haarvrij zijn.. Maar uiteindelijk werden het 4 hele uren, waarin ik naast af en toe een “Aj, die deed zeer” gevoel, ook enorm veel met Tuk en Mim gelachen heb. Het eerst bruine (lijkend op appelstroop) wax middel was geen succes. Zeer deed het wel, maar mijn haartjes verdwenen niet. Mim was ondertussen even weg geweest en kwam terug met een nieuw bruin middeltje. Ook deze werkte niet.. Tuk ging vervolgens op pad en kwam terug met een zak witte poeder die na een kwartiertje in de keuken omgetoverd was tot een honinglijkende pasta die met succes mijn been haren verwijderde! Gelukt, en dus waren we alle drie helemaal happy! Ondertussen waren nog wat mensen langs geweest voor Thaise massages, die vreemd opkeken wanneer ze zagen dat ik, nadat zij klaar waren, daar nog steeds lag te giechelen.
Maargoed na 4 uur was ik en haarvrij en weer een hele ervaring rijker. Vond het ook zo grappig dat ze dus niet kant en klare wax strips gebruikten, maar een pasta waarover vervolgens katoenen of linnen lapjes stof werden gelegd. In combinatie met het gebruik van wat talkpoeder zorgde dit ervoor dat er in ieder geval geen plakkerige hars-resten op mijn benen achterbleven, dus handig (toen het uiteindelijk met middel 3 dus wél werkte) was het wel :)!

De volgende dag heb ik de bus naar Chang Mai genomen. Dit was een lange reis en om de zoveel kilometer werd er weer een stop gemaakt omdat een local de bus in of uit moest. Achja, je hebt dan vakantie, maar het is weer eens wat anders dan in Nederland, waar totaal geen personalized public transport aanwezig is.

In Chang Mai, in Julie’s Guesthouse een bed in een dorm voor 80B per nacht (dat is dus 2 euro!) kunnen bemachtigen en de middag lekker een beetje door de stad geslenterd om de weg te verkennen. Die avonds nog besloten om mijn week in Chang Mai te beginnen met de Jungle trekking.

De volgende dag vroeg op en met mijn kleine Eastpack op mijn rug (lees: 2 shirts, 2 onderbroeken, een handdoek en tandenborstel & shampoo) opgehaald door een busje van TIC Travel. Eerst een bezoek aan de Karen Long Necks gebracht. Natuurlijk een beetje toeristisch maar wel leuk om even te zien. Trouwens deze “lange nekken” worden niet gecreëerd doordat de nek groeit /langer wordt, maar omdat de zware gouden ringen, de schouders naar beneden drukken en de nek dus langer lijkt. Een meisje mag tegenwoordig zelf beslissen of ze dit wil en daarom heeft ook niet iedereen er een. Dit komt omdat ze soms worden uitgelachen op de scholen waar de kinderen van de hilltribes tegenwoordig naar toe gaan.

Door naar een wisselpunt waar ik de rest van de groep heb ontmoet waarmee ik de 3 volgende dagen de jungle tour ging doen. In busjes naar een elephant camp gereden, waar we na de lunch een ritje op een olifant mochten maken. Ik vind het nog steeds prachtige, indrukwekkende beesten. Mooi om te zien hoe ze met hun slurf alles aftasten en optillen maar er ook water door drinken. Ik geloof dat ik de anatomie van hun slurf nog wel eens beter wil bestuderen, want hoe kunnen ze nou drinken en ademen door dezelfde slurf? :P

Ik vond het cool om een keer gedaan te hebben, maar zal het niet nog een keer doen. Ik vond het namelijk verschrikkelijk om te zien hoe de jongens van het camp met de beesten omgingen. Waarschijnlijk voelen ze er niets van met hun dikke huid, maar zodra een olifant in hun ogen te langzaam liep of stond te treuzelen, werd er met een soort hamer met een scherpe punt, hard op het voorhoofd van het beest geslagen. Soms tot bloedens toe..

Daarna zijn we te voet de jungle ingetrokken. Voor het eerst ananas planten gezien (wist ik veel dat die dingen onder de grond groeien :P) en gedurende de trip ook nog veel koffie-, lychee- en papayabomen en vooral veeeel wildernis om ons heen. Uiteindelijk werd het een zware hike van 3,5 uur recht omhoog en was mijn energie op het eind dan ook volledig op. De berg fried rice met misschien 1/8 wortel die we als lunch hadden gekregen, was nou niet bepaald een voldoende bodem geweest voor deze pittige tocht. Met trillende handen en knikkende knieën uiteindelijk toch goed boven aangekomen. En dat was het waard want het uitzicht was prachtig en vond het ook fijn zo weer eens lekker “gesport” te hebben.

Bij de hilltribe hebben we vervolgens heerlijke green curry gegeten, ’s avonds onder een indrukwekkend mooie sterrenhemel liedjes gezongen aan het kampvuur (ik houuuu van jongens die kunnen zingen en gitaar spelen :D!) en vervolgens met 3 dekens over mij heen in de bamboe hut in slaap gevallen. Het koelt op deze hoogte ’s nachts namelijk sterk af en ik was dus ook een paar keer wakker geworden van de kou.

Dag 2 van de jungle tour was ook erg leuk omdat we wederom gehiked hebben naar verschillende bergdorpen en 2 watervallen. In een waterval ook nog gezwommen, maar omdat ik nog steeds de wond op mijn voet van Koh Tao had, ben ik niet meer in de tweede waterval geweest. Ook omdat het ijskoud was trouwens, achja wel lekker verfrissend! Ook deze nacht hebben we weer in een simpele bamboe hut geslapen. Haha, ik vond het geweldig zo voor 3 dagen, en dan vooral het douchen in hutje dat niet uit meer bestaat dan 4 bamboe muren (die te laag zijn waardoor ik zo al douchend uitkeek over de stromende rivier en de jungle wildernis eromheen), een waterpijp met koud stromend water en een spijker waar je je handdoek aan kunt hangen. Ik kreeg even het gevoel van de Herbal Essence reclame ;)!

Dag 3 was terug naar beneden, naar het punt vanwaar we gingen raften. Na een korte introductie, met de Amerikaanse Amy & Neil, de Oostenrijkse Jean-Michel & Stefanie en de Nederlandse meid Eline in een raft gestapt. Haha, ook dit vond ik geweldig, beetje stoer peddelen en je stevig vastgrijpen wanneer de rubberboot over en tussen de rotsen door glipt. Met Neil had ik dus voorin de boot ook de grootste pret. Het had voor mij nog wel wat wilder gemogen, maar voor de andere echt meide-meiden was dit wel genoeg. Het laatste stuk met een bamboevlot gevaren en uiteindelijk heerlijke Pad Thai gegeten met de groep terwijl we elkaars email adressen uitwisselden. Er zaten ook nog 4 Poolse homo’s in de groep (een daarvan, Adam, is nu al gepensioneerd omdat hij stinkend rijk is geworden als producer van tv-programma’s als De Rijdende Rechter) om wie ik echt heerlijk veel heb kunnen lachen. En na deze 3 dagen samen, hadden we dus ook echt een leuke groepsband met elkaar opgebouwd :D!

20 Februari heb ik mijn spieren weer even wat rust gegund en lekker door Chang Mai geslenterd. Ik werd toen ook helemaal gelukkig toen ik bij Wat (Wat is Thai voor tempel) Suan Dok me in kon schrijven voor een meditatie cursus :D! Dat was iets wat ik steeds nog wilde doen, maar de tempels die ik tot dus toe gemaild of gebeld had, zaten allemaal al vol en had het mediteren tot toen dus wat somber ingezien. Tegelijkertijd schreven de Amerikaanse Ray en Kevin zich ook in, dus hen aangesproken zodat we de volgende dag samen een tuk-tuk konden nemen naar de tempel.

Meditatie dag 1. Een hele ervaring; vooral pijn aan mijn knieën en een ontembare “monkey-mind”! Veel over het Buddhisme geleerd, dat ik eigenlijk al van jongs af aan interessant vind, maar nooit echt de tijd voor heb genomen om me er in te verdiepen. Nu weet ik ook niet heel veel inhoudelijk van andere religies, maar het mooie aan het Buddhisme vind ik dat er niet sterke regels zijn als “Je moet hier en zus in geloven” maar dat het meer een way of life is. Het is dus echt een manier om jezelf te beheersen, te controleren en te helpen. Je kunt er dus ook zelf mee doen wat je wilt.
Daarnaast zien ze mind en body als losse onderdelen van elkaar en is je mind een soort aapje die je moet leren te beheersen om voor jezelf innerlijke rust en dus ultieme status te kunnen creëren. Een manier om dit te doen is dus meditatie; zittend, liggend, staand of lopend, er zijn veel verschillende houdingen.
Bij al deze 4 hebben we weer verschillende manieren van mediteren geleerd en de keus is aan jezelf welke je uitvoert (dus bij welke je je het gemakkelijkste voelt). Ik vond de lopende methode wel fijn, want hierdoor beweeg je in ieder geval je lichaam en was dit een makkelijkere manier voor mij om mijn monkeymind niet weer als een ADHD typetje zijn weg te laten gaan. Tijdens het zitten kreeg ik namelijk last van mijn knieën en werd ik steeds afgeleid door geluiden om me heen en gedachtes door mijn hoofd (kortom je monkeymind is actief). Toen heb ik het hier met de monnik over gehad, omdat me dit onrustig en gefrustreerd maakte. Hiervoor heeft hij mij ook weer trucjes geleerd als: wanneer je ergens een pijn voelt, laat je je intention naar de plek van de pijn gaan en observeer je deze terwijl je in je hoofd *pain, pain, pain* zegt. Vervolgens probeer je het te accepteren (dus je gaat je niet verroeren om de pijn te vermijden) waardoor je het vervolgens kunt negeren. En dat werkt! Langzaam voel je de pijn wegtrekken en kun je je dus weer focussen op bijvoorbeeld je ademhaling (een manier van meditatie). Zo doe je hetzelfde bij bijvoorbeeld gedachtes of zintuigelijke afleidingen. Je verplaatst je intention naar die plek of dat orgaan, waarna je de afleiding gaat benoemen (*hearing, hearing, hearing* of *thinking, thinking, thinking*). Op deze manier kun je dus je lichaam negeren en heb je je monkeymind dus onder controle. Naarmate we het meer deden ging het beter en beter, maar ik ervaarde wel dat het iets is wat je echt vaker moet doen en moet trainen om bijvoorbeeld uiteindelijk ook in diepe trance te komen waarna je bijvoorbeeld uren achter elkaar, al mediterend, stil kunt zitten. Dit is mij dus ook nog langggg niet gelukt.

Ondertussen was na het avondeten ook de silence retreat ingegaan wat inderdaad betekende dat er niet gepraat mocht worden. Als je vragen had, was de enige persoon met wie je in gesprek mocht, de monnik en voor de rest van de tijd was je alleen in discussie met je eigen monkeymind ;). Eerst dacht ik dat dit een onmogelijke opgave voor mij was, maar ik vond het heerlijk en leverde met mijn kamergenoot Judith ook wel weer een paar grappige momentjes op.

Om 5 uur ’s ochtends werden we gewekt door de gong en hebben we in het opkomende zonnetje wederom gemediteerd. Na de lunch werd de groep in 2en opgesplitst en hebben we discussies met elkaar gehad over welke methode voor wie het beste werkte en deelden we ervaringen met elkaar. Ik vond het grappig om te zien dat er allerlei verschillende mensen meededen aan deze cursus: jong, oud, man, vrouw, piercings of tatoos, benen vol met haar, extreme troela’s of ex-drank-verslaafden. En ook bijzonder hoe iedereen openhartig met elkaar sprak en zijn verhaal deed. Kortom een hele mooie ervaring al moet ik zeggen dat ik zo voor de eerste keer, 2 dagen meer dan genoeg vond.

23 Februari ben ik vervolgens als niet-kook-liefhebber toch een kookcursus gaan doen bij Sammy’s Organic Cooking Class. Het was echt een top dag! Naast de lekkere gerechtjes als Green Curry, Papaya Salad, Banana in Coconut, Thaise Vegetable Soup en Phad Thai gemaakt te hebben, leuk met iedereen gekletst en gechilled in de rustgevende farm van Sammy die 20 minuten van de drukke stad lag. Een hele leuke spontane vent die niet alleen passie voor het koken zelf had, maar ook voor alle groentes en kruiden met bijbehorende gezonde of helende functies. Nog een leuk kookboekje van hem meegekregen, maar alvast even voor het thuisfront: ik weet niet of ik het in Nederland ook met zoveel enthousiasme ga maken hoor :P!

De volgende dag ben ik met de Amsterdammers Vincent en David naar Pai gescooterd. Eerst nog een stop bij het Tiger Kingdom, waar je in 10 minuten op de foto met de tijgers kon, die er eigenlijk maar beetje dood bij lagen. Roddels als “ze zijn gedrogeerd” lijken me dan ook meer een feit dan een fabel. De weg naar Pai was vervolgens echt geweldig! 134 km, door prachtige natuur, over bergen en met mooie uitkijkpunten. Ook dit was wederom echt een geniet momentje :D! Vooral boven op de bergen waar alleen nog maar naaldbomen waren en deze heerlijke geuren mijn neus binnendrongen!

In Pai een eigen bungalowtje aan het water gevonden en ‘s avonds met een leuke groep Nederlands gegeten en een biertje gedronken in de Reggea bar. De volgende dag had ik weer eens zin om er lekker alleen op uit te trekken en heb ik op de scooter een hele tocht rondom Pai gemaakt. Bezoekjes aan watervallen, hotsprings en uiteindelijk een zwembad met lounge muziek maakten het dan ook tot een heerlijke ontstress dag! :D
’s Avonds nog lekker over de marktjes gestruind en na een warme douche onder de dekens (ja je leest het goed!) gedoken. Ook in Pai, was het vanwege de hoogte, ’s nachts erg koud dus heb die nacht zelfs nog mijn fleece vest aangetrokken!

Gisterochtend alleen de weg terug naar Chang Mai gescooterd terwijl ik wederom heerlijk genoot in de steeds meer opkomende zon! Bij Julie’s Guesthouse, waar ik mijn backpack zolang had gestored, een douche genomen en mijn spulletjes geordend en me klaar gemaakt voor de nachtbus naar Bangkok.
Vanmorgen kwam ik na een vlotte reis (verrassend, een keer geen vertraging) al om half 5 aan op de Koh San Road. Gelukkig is mijn backpack niet gestolen en zat ik daarna al snel met al mijn spulletjes in de trein naar Kanchanaburi. Morgen ga ik hier “The Bridge over the River Kwai” bekijken en vanmiddag ben ik nog naar een museum over de brug geweest en heb ik een bezoekje gebracht aan de cemetery die ernaast lag. Toch erg indrukwekkend hoe snel de Japanners, of eigenlijk de POW (prisoners of war en dus Britten, Australiers, Amerikanen en Hollanders), deze hele spoorlijn tot in Burma hebben aangelegd. En hoe jammer het ook is dat het vervolgens door de Geallieerden verwoest is, waren uiteindelijk de sterk vermagerde (wat een foto’s heb ik gezien…) en ernstig zieke werkers bevrijd!
PS Neem me niet kwalijk als ik de geschiedenis over deze tijd niet volledig goed begrepen heb.. Engels en Geschiedenis zijn niet mijn sterkste kwaliteiten ;)..

@ Opa, is er toevallig nog verre familie die hier gewerkt heeft? Want zag op de begraafplaats een Witteveen!

En dan…. dan reis ik 29 februari terug naar Bangkok om op 1 maart in de ochtend (06.20) het vliegtuig naar Hanoi – Noord Vietnam te nemen :D! Daar zie ik Annemieke, vriendinnetje uit Enschede, die nu een paar maanden in Hanoi woont. Zij neemt me mee naar de leuke plekken in Hanoi en hebben we weer lekker een paar dagen de tijd om bij te kletsen, lekker te eten en op stap te gaan.

Thailand, ik vind het een prachtig land om te zien, heb veel meegemaakt, ben blij dat ik er naar toe ben geweest en zou de trip die ik nu heb gedaan, precies weer op deze manier over doen, maar ik moet zeggen dat ik nu ook echt heel erg uitkijk naar Vietnam. Alleen al om het feit dat in heel Thailand, o-ve-ral toeristen zitten. En als ik dan het verhaal lees van Jelly over het feit hoe leuk het is als je maar 1 blanke op een dag tegen komt en ook al ken je elkaar niet, je toch al meteen een band met elkaar hebt vanwege het feit dat jullie de enige blanken zijn, denk ik: dat wil ik ook! En dat maakt het denk ik ook leuker om alleen te reizen. Hier in Thailand zijn toch heel veel verliefde stelletjes of zelfs zoveel toeristen dat je soms juist weer minder makkelijk nieuwe contacten maakt. Maargoed we zullen zien. Ik kijk in ieder geval erg uit naar Vietnam en laat straks Thailand met een heel voldaan en tevreden gevoel achter me :D!

En ik ga het nog een keertje zeggen: dankjulliewel voor alle lieve reacties steeds, doet me heel goed om deze te lezen en soms is het ook echt even fijn om liefde vanuit Nederland te voelen, als je hier even een eenzaam momentje hebt :)!

Veel liefs en lieve dikke laatste zoenen uit Thailand!