Idyllische eilanden & mysterieuze tempels

2 februari ben ik samen met de Australische Bridget met de boot van Phuket naar Koh Phi Phi gegaan. Op de boot niet alleen mijn ogen uitgekeken naar de prachtige limestones in de zee, maar ook de verschillende types die over het dek tippelden. De eerste travestiet in bikini met aan de bovenkant cup C en onderkant cup B was meteen al gespot, tussen de andere mensen in te schaarse kleding zodat hun tattoos maar zo goed mogelijk zichtbaar waren..

Eenmaal onze spullen gedropt te hebben in onze eigen bungalow hebben we samen het dorpje en Long Beach verkent. Het eiland was inderdaad echt indrukwekkend mooi! Daarom besloten om 3 februari met the Adventure Club (tip!) te gaan snorkelen rond Koh Phi Phi Lei. Koh Phi Phi bestaat dus eigenlijk uit 2 eilanden: Don (waar alle hostels, restaurantjes enz. zitten) en Lei (onbewoonbaar). Samen met twee stelletjes uit Singapore en Frankrijk, de Fransman Allen en ik, op een long boat naar Koh Phi Phi Lei gevaren waar we echt geweldig gesnorkeld hebben!! Eerst langs de oostkust waar we o.a. Angel- en Parrotfishes gezien hebben, vervolgens een korte stop in Maya Bay (filmset voor de film “The Beach” met Leonardo di Caprio) en daarna nog 2 snorkelplekken aan de westkust van het eiland waar we haaien en schildpadden hebben gezien. Ik had in 2008 in Indonesië al een keer gedoken, maar dit was toch wel zeker net zo indrukwekkend!! Aan het einde van die dag nog lekker Thais gegeten en toen vond ik het 4 februari tijd om door te reizen. Want hoe geweldig mooi het eiland ook is, was ik wel beetje klaar met het supertoeristische sfeertje dat er hangt. Alles draait om party-hardy en zodra je vrouwen van rond de 50, met een te vies lichaam voor zo’n schaarse bikini en al half dronken met een bucket (dat is zo’n klein emmertje met alcohol erin) om 3 uur ‘s middag op Maya Bay hoort schreeuwen: “I need more alcohol!”, weet je wel hoe laat het is..

Bridget bleef nog een dag langer op Koh Phi Phi dus vervolgens ben ik 4 februari alleen verder gereisd. Een lange reisdag gehad: terug met de boot van Phi Phi naar Phuket en vanaf daar de 7 uur durende busreis naar Surat Thani genomen. Ik had gehoopt direct aansluitend nog een ferry naar Koh Tao te kunnen nemen, maar aangezien ik alleen als meisje op een oude, krakkemikkige vissersboot (die als “nightferry” zou gaan) niet echt zag zitten, heb ik de laatste normale ferry naar Koh Samui genomen. En dat was een goede beslissing geweest, want op die boot ontmoette ik 2 leuke Duitse jongens met wie ik een super chille bungalow letterlijk aan het strand kon delen. Na wederom heerlijk Thais gegeten te hebben, ben ik alvast gaan slapen terwijl zij in een barretje nog de “Bundesliga” zijn gaan kijken.

De volgende morgen vroeg opgestaan terwijl de jongens nog lekker lagen te tukken, want ik wilde met de eerste boot door naar Koh Tao. Ik had mijn bungalow in het resort waar Hilde vorig jaar ook heeft gezeten, al gereserveerd en dat was maar goed ook want het was druk op het eiland. Wederom ook veel toeristen, maar de sfeer die op dit eiland hing, was veeeeel leuker, gezelliger en relaxter dan op Koh Phi Phi. Dezelfde middag mijn duikinstructeur en 2 andere Nederlanders ontmoet waarmee ik de 2 volgende dagen de duik cursus ging doen. Ik had meteen alweer de studiesfeer te pakken, want moest de eerste 3 hoofstukken uit het duikboek bestuderen. Vond het wel leuk om dit weer eens even te doen :)! Ook omdat een groot gedeelte ging over de fysiologische processen die zich in je lichaam afspelen als je aan het duiken bent en waar je dus rekening mee moet houden om “veilig” te kunnen duiken.

De morgen van 6 februari eerst uitleg gekregen over alle materialen en hoe je je goed voorbereid en vervolgens een eerste prachtige duik bij de “Japanese Gardens” gemaakt. Veel vissen, zee anemonen, zeekomkommers en andere dingen gezien en daarnaast wat oefeningen onder water gedaan; hoe communiceer je onder water, hoe handel je als je je regulator verliest of hoe leeg je je duikbril onder water wanneer die zich gevuld heeft met water (snappie ;)?!). De rust die je hebt als je aan het duiken bent vind ik zo geweldig! Je hoort alleen wat belletjes naar het wateroppervlak stijgen en je eigen ademhaling terwijl je geniet van het prachtige onderwater leven! En wat is er veel te zien!! Na een tweede duik bij “Twins”, terug naar het hostel om in de middag de andere hoofdstukken van de theorie te bestuderen.

7 Februari, een lange, maar ge-wel-dige dag!! Eerst 2 laatste duiken gemaakt bij “Chumphon Pinnacles” en “Green Rock”. Dit was wat verder op zee en er stond dus ook meer stroming. We zijn tot 18 meter gegaan en hier grote scholen vissen gezien (o.a. baracuda’s, angelfishes) en de yellow box fish die inderdaad zo vierkant is als zijn naam zegt :D! Bij terugkomst was het tijd om mijn duikexamen te maken. En met 96% goed, heb ik deze dik gehaald :D! Dus nu ben ik officieel een Open Water Diver.

Daarna was het tijd om me klaar te maken voor de Full Moon Party die die avond plaatsvond op Koh PhaNgan en waar ik met de speciale party-ferry naar toe ging. Ik had de wat oudere Robbert en 23-jarige James, beiden uit Engeland, ontmoet waar ik vervolgens veel lol mee heb gehad toen we elkaar aan het versieren waren met de fluorescerende bodypaint. James bedacht dat het leuk was om groot “LOVE” op mijn linker onderbeen te schilderen, waar ik het natuurlijk wel mee eens was, haha! (lees: VEEL LIEFDE!). Een dikke mojito bucket gekocht en vervolgens was het tijd om het strand op te gaan. Daar sta je dan, helemaal uit je dak te gaan tussen 20.000 andere feestgangers. Mensen van allerlei nationaliteiten, jong of oud, mooi of lelijk, iedereen gaat los. Wel een beetje triest als je dan al om 11 uur mensen KO op het strand ziet liggen :P.. Al snel ontmoette ik 2 Israëliërs waar ik de rest van de avond mee gefeest heb en hun aangemoedigd heb terwijl ze in het vuur(!)springtouw aan het springen waren. Gelukkig overkwam hen niets, maar ik heb de dagen erna veel mensen gezien met verband om de enkels omdat ze brandwonden hadden opgelopen van het vuurspringtouw of vuurhoepels waar je door heen kon springen.

Al met al was ik 30 uur wakker geweest, dus toen ik eenmaal weer terug op Koh Tao was, als een prinses in slaap gevallen. Toch maar een wekker gezet omdat anders mijn dag-nacht-ritme echt volledig omgedraaid zou zijn en ’s avonds genoten van de ondergaande zon op het strand voor bij het resort.

8 februari heb ik dus een soort van overgeslagen en was het alweer 9 februari. Ik wilde graag meer van het eiland zien en om toch in-shape te blijven, besloot ik lekker te gaan wandelen/hiken. Echter, de eilanden zijn hier niet zo plat als Schiermonnikoog of Vlieland, dus liep ik al zwetend, stijl omhoog naar een viewpoint. Eenmaal boven was het uitzicht geweldig en was ik blij dat ik lekker te voet was gegaan i.p.v. met een quad of scooter. De paden waren gemaakt van beton en in principe prima begaanbaar, maar omdat er overal zand en grind overheen ligt, gleden er veel mensen (op scooters) mee uit. Toen ik aan de kant wilde gaan voor een scooter, gleed ik zelf ook uit, maar gelukkig niet meer dan een schaafwond (wel erg pijnlijk omdat eronder meteen het bot zit) op de bovenkant van mijn voet. Natuurlijk was dit doktertje met kleine EHBO kit uitgerust, dus heb ik mezelf maar even goed behandeld :P.

10 februari stond op de planning als een heerlijke strand dag en waar kon dat beter op het idyllische eiland Nuang Yuan, dat vlak bij Koh Tao en de duikplek “Twins” ligt. Azuurblauwe zee, hagelwitte stranden en grijze grote rotsen maakten het echt tot het mooiste plekje waar ik tot nu toe ben geweest. Wederom naar een viewpoint geklommen, foto’s gemaakt en de rest van de middag met muziek en een boekje op het zand gelegen.

Niet verbrand, maar met een gezonde, bruine toet ben ik op 11 februari naar Bangkok gereisd. Ook dit was een lange reis dag en heb ik buiten het genieten van de zon op het dek van de ferry en 7 Prison Break afleveringen in de bus, niet veel meegemaakt ;). ’s Avonds moest ik nog opzoek naar een hostel, maar van Hilde en Michiel goede tips over een gezellig straatje vlak bij Koh San Road gekregen, waar ik dus uiteindelijk prima hostel heb gevonden.

12 februari wederom een sportieve dag aangezien ik de meeste hoogtepunten van Bangkok te voet heb bezichtigd. Ik vond het heeerlijk om zo alleen door de stad te wandelen en de prachtige plekjes te bezoeken. Eerst naar het Grand Palace, waar de bekende Emerald Buddha te zien was. Net zoals bij de Sixtijnse Kapel, even erdoorheen, toch stiekem foto’s maken en door naar volgende bezichtiging: Wat Pho. Dit is een grote, 46m reclining (liggende) buddha in het goud. Indrukwekkend om te zien, maar vooral ook heel moeilijk om op 1 foto te krijgen, haha! In het gebouw waar deze buddha te zien was, hoorde ik constant “geld rollen”. Toen ik aan de achterkant van de buddha kwam zag ik wat het was: een lange rij met stalen monks bowls waar mensen muntjes in gooiden. Voor 20 B heb ik ook zo’n bakje gekocht en terwijl ik in alle bowls muntjes gooide, heb ik heel wat mooie wensen gedaan :D!

Tijd om door te gaan naar het Rommaninat Parc terwijl ik onderweg weer heerlijk verse ananas heb gegeten. Al het fruit is hier zooooo om te smullen dus volgens mij overschrijd ik dan ook dagelijks mijn vitamine ADH’s ;). Vooral de pineapples, mango’s, bananen en watermeloenen zijn mijn favoriet en het maakt niet uit of dit in fruit of verse juice/shake vorm is, allemaal zijn ze om te smullen :D!
In het Parc heb ik vervolgens hard op gelachen terwijl wat fanatiek rondwandelende dametjes me vreemd aankeken.. Midden in het parc was namelijk een soort openlucht fitness corner, waar wat oude mannetjes aan het trainen waren. Is weer eens wat anders dan de Health City in Enschede. Lekker in de buitenlucht, maar wel met dik verroeste apparatuur haha! Had gewoon niet verwacht dit zomaar hier tegen te komen.

Mijn top momentje van die dag was toch wel in Ban Baht. Als enige toerist liep ik door deze straat en keek vol bewondering naar de oudjes die nog steeds de traditionele monk bowls met de hand aan het maken waren. 8 delen staal worden aan elkaar “gevlochten”, de naden worden vervolgens verstevigd met gesmolten koper waarna het geheel rond getimmerd wordt. Overal hoor je dus ook het tikken van de hamers op het staal, wat een oorverdovend lawaai geeft. Tussen 3 oude vrouwtjes op een stoepje gezeten en heerlijk gelachen en gecommuniceerd met wat hand en voet gebaren. Ook al had ik eigenlijk geen plek meer in mijn backpack, ik wilde perse eentje (dan maar het kleinste formaat) kopen. Alleen al als mooie herinnering aan dat moment, maar ook omdat er in het Thais “Happy” op de buitenkant geschreven stond. En dat formuleerde precies hoe ik me op dat moment voelde: heerlijke happy :D!

Met een grote glimlach liep ik vrolijk verder door de straten van Bangkok, op naar de Golden Mount. Een wit/gouden tempel op een heuvel vanwaar je prachtig uitzicht over Bangkok hebt. Verder nog aantal dingen gezien wat ik jullie aan “leeswerk” bespaar haha!

Gisteren (13 februari) met de trein naar Ayutthaya gegaan. Weer een ervaring: voor maar 15B (dat is dus nog geen 40 eurocent) 2 uur naast een oud mannetje gezeten terwijl het landschap traag aan me voorbij ging. Ik had in een uurtje in Ayutthaya kunnen zijn, maar met deze langzame trein duurde het wel 2 uur. Gaf niets, ik had de tijd en heb me prima vermaakt wat mensen die constant heen en weer liepen. De NS railcatering zou hier een voorbeeld aan kunnen nemen; om de 5 minuten liep er wel weer iemand langs met vers fruit, gekoelde biertjes of cola, complete rijstschotels of worstjes (en dit om 9 uur ’s ochtends)!

In het super hostel Baan Lotus Guest House (tip2!) de laatste kamer kunnen krijgen en vervolgens voor 30B een fietsje gehuurd waarmee ik over het “eiland” gefietst heb. Ayutthaya is de oude hoofdstad van Thailand waar prachtig oude tempels en tempelcomplexen uit de 13e en 14e eeuw te zien zijn. En omdat er helemaal een rivier om het middelste gedeelte loopt, wordt het ook wel een “eiland” genoemd. Ik kon trouwens overal goed zien tot waar het water tijdens de overstromingen van een paar weken geleden, gestaan had. Op vele tempels en (houten) huisjes was een duidelijke lijn te zien, en dat was toch zeker zo’n 2 m.!

Wat was ook deze middag weer genieten; in de zon, tussen oude ruines rondstruinen, terwijl je niets meer hoort dan wat vogels die zingen. Heerlijk tot rust gekomen en met een oranje gloed over me heen van het rood/bruine stof, terug naar het hostel waar ik in het avond zonnetje in mijn dagboekje heb geschreven.

Vanmorgen vroeg op en nu ik dit typ zit ik in de bus van Ayutthaya naar Sukothai. Een andere tempelstad, nog noordelijker in Thailand. Hier ben ik van plan 2 nachtjes te blijven zodat ik morgen de hele dag naar het Sukothai Historical Parc kan gaan. Daarna ga ik door naar Chang Mai, Pai en waarschijnlijk Chang Rai.
Ik heb ook even een kaartje gemaakt met waar ik ben geweest, en waar ik nog naar toe zal gaan in Thailand zodat jullie ook beetje idee heb waar ik overal ben (geweest).

En verder wil ik nog tegen jullie allemaal zeggen: Happy Valentines Day! Want ook hier lopen de studentjes met roosjes in onder hun arm of zijn er winkeltjes waar de rode hartjes en knuffels uitpuilen dus ben ik het niet vergeten.

Everywhere in the world, there is LOVE :D!

Veel liefs & een dikke zoen,
Trudy